10 - Een lapidair museum

10 - Een lapidair museum

1910. De wijk ondergaat ingrijpende stedenbouwkundige werken. Er wordt afgebroken om te saneren, de krotten moeten verdwijnen, de stad van gisteren moet uitgevaagd worden. Het bouwblok waar het godshuis Terarken stond en de tuin van de kruisboogschutters was, is volledig van de kaart verdwenen. Wat overblijft is een immense openluchtwerf waar niet enkel de overblijfselen van de eerste stadsomwalling zijn blootgelegd maar ook die van het Coudenbergpaleis.
Het Comité d’Études du Vieux Bruxelles [comité voor de studie van het oude Brussel] ziet er potentieel in. Het enthousiasme is zelfs zo groot dat stemmen opgaan voor verder onderzoek en grondige opgravingen om de kapel van het paleis en de Isabellastraat open te stellen voor het publiek en er een verzameling van merkwaardige stenen tentoon te stellen. In Le Vingtième Siècle van 20 december 1910 lezen we: “Het zou gaan om een lapidair museum. Dit project zou samen kunnen gaan met de aanleg van de Terarkenstraat en de Isabellastraat. […] Het College vindt dat het vernietigen van deze overblijfselen een misdaad zou zijn. Het op te richten museum zou de resten van onze oude huizen tonen, de oude deuren, de oude sculpturen, die vandaag verspreid zijn over de verschillende musea van de stad. Het museum zou vooraan ook een tuin hebben, aangelegd in de stijl van de 16de of 17de eeuw, zoals die van het oude hertogelijk hof van Brabant.” Bij gebrek aan middelen zal dit project uiteindelijk niet gerealiseerd worden.